شما...
ای گوش هایی که تنها گفتن های کلمه دار را میشنوید! پس از این جز سکوت چیزی نخواهم گفت.
و شما...
ای چشم هایی که تنها صفحات سیاه را میخوانید! پس از این جز سطور سپید نخواهم نوشت.
و تو...
ای کسی که هرگاه حضور دارم بیشترم تا آنگاه که غایبم... پس از این مرا نخواهی دید!
پ.ن 1: این روزا حس و حال هیچی رو ندارم حتی اومدن به اینجا.
پ.ن 2: کارنامه ها رودادن! بد نبود 
