دخترک کنجکاو ميپرسيد:

ايها الناس عشق يعني چه؟

دختري گفت: اولش رويا

آخرش بازي است و بازيچه

مادرش گفت: عشق يعني رنج

پينه و زخم و تاول کف دست

پدرش گفت: بچه ساکت باش

بي ادب! اين به تو نيامده است:

رهروي گفت: کوچه اي بن بست

سالکي گفت: راه پر خم و پيچ

در کلاس سخن معلم گفت:

عين و شين است و قاف، ديگر هيچ

دلبري گفت: شوخي لوسي است

تاجري گفت: عشق کيلو چند؟

مفلسي گفت: عشق پر کردن

شکم خالي زن و فرزند

شاعري گفت: يک کمي احساس:

مثل احساس گل به پروانه

عاشقي گفت: خانمان سوز است

بار سنگين عشق بر شانه
شيخ گفتا:گناه بي بخشش

واعظي گفت: واژه بي معناست

زاهدي گفت: طوق شيطان است

محتسب گفت: منکر عظما ست

قاضي شهر عشق را فرمود

حد هشتاد تازيانه به پشت

جاهلي گفت: عشق را عشق است

پهلوان گفت: جنگ آهن و مشت

رهگذر گفت: طبل تو خالي است

يعني آهنگ آن ز دور خوش است

ديگري گفت: از آن بپرهيزيد

يعني از دور کن بر آتش دستچون که بالا گرفت بحث و جدل

توي آن قيل و قال من ديدم

طفل معصوم با خودش مي گفت:

من فقط يک سوال پرسيدم!