خوبِ من؛

در پايانه ي شلوغ دنيا، بي تو خسته و سرگردانم

در اين ناکجاآباد ، بدنبال بليطي مي گردم که من را به تو برساند ...

قيمتش را محبت تو درج کرده اند

نميدانم اين قلب سياه را قابل ميدانند يا نه !

خوبِ من

اشکهايم کوچکند و سياهي هايم بزرگ

آه که در اين گستره چه ناتوانم

خوبِ من

دستي برآر و قلبم را از غير خودت بتکان؛

ميدانم ، دستان مهربانت سياه نميشوند ،

اما قلبي را درخشان خواهي کرد

قلبي که آن را خرج رسيدن به تو خواهم کرد

وه که عطرِ دستانِ معطرت چقدر نزديکند ،

انگار هميشه اينجا بوده اند ...